Ay ışığı ve dalgaların sesi..
Yine yanına geldim bu akşam üzeri.
Farkında değildim..
Birden ayakucumda gördüm mavini, kulağımda duydum sesini..
Yüzüme çarpınca rüzgarın gözlerimi aralayabildim..
Yine sende buldum ben kendimi...
Ne olurduki amaca ulaşmak bu kadar zor olmasaydı.Kıymet mi bilinmezdi?Mutlu olmak daha mı zor olurdu?Yoksa zor elde edilen şeylerin değeri daha mı çok olurdu?
Bu gece bunları düşündüren sebep bana yine günün, birkaç ayın ve belki de bu iki yılın ağırlığıydı.. Bazen kendimi böyle yorgun hissettiğim oluyor. Gözlerim buğulu..Geçecek ama; önce zaman geçecek, belki benden birşeyler geçecek ve en sonunda bu olaylar geçecek. Umutla, dua ile bekliyor ve çaba gösteriyorum, gösteriyoruz. Hayatımızın temelleri bunlar. Bu zaman kadar yaşadığımız güzelliklerden daha da güzeli bekliyor bizi..Dalıp gittiğimde elimden tutunca nasıl getirdiysen beni kendime, yine elele tutuşup gideceğiz seninle güzelliklere..........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder